قاضی زاده گرهرودی

قاضی زاده گرهرودی . [دَ / دِ ؟ ] (اِخ ) عبدالخالق ، ملقب به علاءالدین و معروف به گرهرودی یا قاضی گرهرودی . عالم فاضل متکلم محقق مدقق شاعر منشی امامی عادل از علمای قرن یازدهم هجری و از تلامذه ٔ شیخ بهائی متوفی به سال 1031 هَ . ق . و در مجلس شاه عباس صفوی اول (996 - 1038) با قاضی زاده ٔ خوارزمی مناظره کرده و کتابی در این باب به امر شاه مزبور تألیف کرده که نسخه ٔ آن پیش صاحب روضات الجنات بوده و به تصدیق او در حدود ده هزار بیت است و بهترین کتابی است که در این موضوع تألیف شده و مشتمل بر تنقیح کامل مسئله ٔ امامت میباشد. او راست : 1-الاعتقادیة. 2- الامامة که به نوشته ٔ الذریعه دو کتاب به همین اسم امامة داشته که یکی کبیر و مبسوط بوده و در کتاب تحفه ٔ شاهیه مذکور ذیل مطالب را بدان ارجاع میکند و در دیگری نیز مشتمل بر مناظرات مذکور در فوق بوده و به تحفه ٔ شاهیه معروف است . 3- تحفه ٔ شاهیه که به امر شاه و به اسم او به پارسی تألیف کرده و چنانکه اشاره شد یکی از دو کتاب امامة اوست . 4- حاشیه ٔ اثبات الواجب جلال الدین دوانی و یک نسخه از آن در کتابخانه ٔ رضویه موجود است . 5- حاشیه ٔ الهیات شرح تجرید. 6- حاشیه ٔ جواهر شرح تجرید قوشچی . سال وفات قاضی زاده به دست نیامد. (هدیةالاحباب 215) (روضات الجنات ص 99) (مواضعی از الذریعه ) (ریحانة الادب ج 3 ص 267).