قاضی مزجد

قاضی مزجد. [ ] (اِخ )احمدبن عمربن محمدبن عبدالرحمان بن قاضی یوسف شافعی زبیدی ، مکنی به ابوالسرور و مشهور به شهاب الدین و صفی الدین . از مشاهیر محققان فقهای شافعی است که شیخ الاسلام وقت خود بوده است . وی در علوم اسلامی متبحر و دارای فتاوای بسیار و تألیفات سودمندی است . قریحه ٔ شعری نیز داشته و مدتی قاضی القضاة شهر عدن و زبیدیه بوده است . او راست : 1- تجرید الزوائد و تقریب الفرائد. 2- تحفة الطلاب . 3- العباب المحیط بمعظم نصوص الشافعی و الاصحاب در فقه . این کتابی است بسیار با ارج که محل استفاده ٔ دانشمندان بوده و جمعی از جمله ابوالحسن بکری و احمدبن حجر، میثمی بر آن شرح نوشته اند. 4- منظومة الارشاد که حاوی 5840 بیت است . وی در ماه ربیع الثانی به سال 930 هَ . ق . در 83 سالگی در زبیدیه وفات یافت . (النور السافر ص 137) (ریحانة الادب ج 4 ص 16).