قاضی نخعی

قاضی نخعی . [ ن َ خ َ ] (اِخ ) شریک بن عبداﷲ از احفاد مالک بن نخع، مکنی به ابوعبداﷲ. عالمی است فقیه عابد فاضل کوفی با فطانت و ذکاوت از قدمای فقهاء و محدثین عامه یا امامیه که به سال 95 یا 75 در بخارا متولد شد و در عهد خلافت منصور دومین خلیفه ٔ عباسی (136 - 158 هَ . ق .) و مهدی سومین خلیفه (158 - 169) به قضاوت کوفه و اهواز منصوب شد.وی بسیار حاضرالجواب و در قضاء کثیرالصواب بود. نسبت به خاندان رسالت محبت و نسبت به بنی امیه بغض بی اندازه داشته است . وی در روز شنبه اول ذی قعده به سال 177 یا 178 هَ . ق . در عهد خلافت هارون در کوفه وفات یافت . هارون که در این موقع در حیره بود خود را برای نماز بر جنازه ٔ او به کوفه رسانید ولی بعد از وقت رسید. در امامی و یا عامی بودن وی میان علمای رجال اختلاف است . مؤلف تنقیح المقال او را امامی ممدوح شناخته است . (تنقیح المقال و روضات ص 327) (ابن خلکان ج 1 ص 244) (تاریخ بغداد ج 9 ص 279) (ریحانة الادب ج 4 ص 181).