قاضی هبةا

قاضی هبةا. [ هَِ ب َ تُل ْ لاه ] (اِخ ) ابن احمد مدتی متولی قضاء حلب و نواحی آن و بسیار محترم و جلیل القدر بوده است . نسب وی به ابوجراده از اصحاب حضرت امیر موصول و اشعار او در نهایت فصاحت و بلاغت و حاوی دقت معنی و حلاوت و ملاحت لفظ است . او راست :
و ما الذل ّ الا ان تبیت مؤملا
و قد سهرت عیناک و سنان هاجعا
ا اخشی امرٔا و اشتکی منه جفوة
اذا کنت بالمیسور فی الدهر قانعا.
وی به سال 488 هَ . ق . در حلب وفات یافت . (معجم الادباء ج 16 ص 21) (ریحانة الادب ج 3 ص 277).