قدح پیما

قدح پیما. [ ق َ دَ پ َ / پ ِ ] (نف مرکب ) ساقی :
به تماشا چو سرو قامت او
بر لب جوی شد قدح پیمای .

امیرشاهی (از آنندراج ).

عارفان از می تا شیشه ٔ دل سرگرم اند
چشم مخمور توبر دست قدح پیمایست .

میرزا رضی دانش (از آنندراج ).