قدم زدن

قدم زدن . [ ق َ دَ زَ دَ ] (مص مرکب ) کنایه از راه رفتن . (آنندراج ). آهسته راه رفتن نه برای کاری بلکه تنها برای گشتن . راه رفتن که قصدی در آن جز خود راه رفتن نباشد :
مردیم یک نگاه به پرسش قدم نزد
صد جان فدای چشم تو خوش بی مروت است .

ظهوری (از آنندراج ).

خضر پنداری قدم زد در همه روی زمین
یا مسیحا در دماغ خاک بادی در دمید.

امیرخسرو (از آنندراج ).

- قدم برون زدن از خود ؛ خارج شدن از خود. خودی را ترک گفتن . ترک خودی کردن :
سعدی ز خودبرون شو گر مرد راه عشقی
کان کس رسید در وی کز خود قدم برون زد.

سعدی .