قیاس منصوص العله

قیاس منصوص العله . [ س ِ م َ صُل ْ ع ِل ْل َ / ل ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) (اصطلاح فقه ) هرگاه قانونگزار در بیان قوانین موضوعه علت حکم را اظهار کند قاضی میتواند به استناد آن علت اظهار شده در موارد مشابه هم حکم مذکور را جاری سازد و این عمل را قیاس منصوص العله نامند. گاهی هم قیاس منصوص العله را درمفهومی محدودتر از مفهوم فوق استعمال می کنند. در پاره ای از اصطلاحات اساساً قیاس منصوص العله را خارج از مفهوم قیاس میدانند و اصطلاح قیاس را اختصاص به قیاس مستنبطالعله میدهند. (فرهنگ حقوقی جعفری لنگرودی ).