کاردیده

کاردیده . [ دی دَ / دِ ] (ن مف مرکب )کارآزموده و تجربه کرده . (ناظم الاطباء). مجرب . آزموده . گرم و سرد روزگار چشیده . کارافتاده :
چنین گفت با نامور بخردان
جهاندیده و کاردیده ردان .

فردوسی .

کسی در جهان این شگفتی ندید
نه از کاردیده بزرگان شنید.

فردوسی .

فرستاد شاپور کارآگهان
سوی طیسفون کاردیده مهان .

فردوسی .

بدانید کان کاردیده پدر
چو مستوثق است از شما سر بسر.

(یوسف و زلیخا).

کجا او پیر بود و کاردیده
بد و نیک جهان بسیار دیده .

فخرالدین اسعد گرگانی (ویس و رامین ).

زنی بود حسن مهران را سخت خردمند و کاردیده . (تاریخ بیهقی ).
تا سیم و زر به آتش زر امتحان کنند
مردان کاردیده چه مصلح چه رند و شنگ .

سوزنی .

ایشان را مهتری بود کاردیده و بجهان گردیده و سرد و گرم چشیده . (سندبادنامه ص 81).
جوابش داد مرد کاردیده
که هستم نیک و بد بسیار دیده .

نظامی .

که جادوئیست اینجا کاردیده
ز کوهستان بابل نورسیده .

نظامی .

به کارهای گران مرد کاردیده فرست
که شیر شرزه درآرد بزیر خم کمند.

سعدی .

این بگفت و بر سپاه دشمن زد و چند تن از مردان کاردیده بینداخت . (گلستان ).
با عقل کاردیده بخلوت شکایتی
میکردم از نکایت گردون پرفسوس .

ابن یمین .

بروی یار نظر کن زدیده منت دار
که کاردیده نظر از سر بصارت کرد.

حافظ.

|| کارزاردیده . (ناظم الاطباء). جنگ دیده . حادثه دیده :
بیاریم گردان هزاران هزار
همه کاردیده همه نامدار.

دقیقی .

گزیده ز نام آوران شش هزار
همه کاردیده گه کارزار.

فردوسی .

سگ کاردیده بگیرد پلنگ
ز روبه رمد شیر نادیده جنگ .

فردوسی .

بدو گفت کای کاردیده پدر
ز ترکان بمردی برآورده سر.

فردوسی .

گزیده همه کاردیده گوان
سر هر هزاری یکی پهلوان .

فردوسی .

ز آنچ او بنوک خامه کند صد یکی کنند
مردان کاردیده بشمشیر هندوی .

فرخی .

- نا کاردیده ؛ مقابل کاردیده . نامجرب . بی تجربه :
چو بشنید نا کاردیده جوان
دلش گشت پر درد و تیره روان .

فردوسی .

نخواهی که ضایع کنی روزگار
به نا کاردیده مفرمای کار.

سعدی .