کار و کر. [ رُ ک َ ] (اِ مرکب ) در نسخه ٔ حسین وفائی به معنی مراد و تولا و پشت وپناه است . (جهانگیری ). پشت و پناه و مراد و مقصود باشد
۞ . (برهان ) (آنندراج ). حسین وفائی این لغت را از صحاح الفرس نقل کرده و دیگران از حسین وفائی یکی بعد از دیگری گرفته اند. اما ضبط این لغت در صحاح الفرس
۞ «کام و کر» است بر وزن «بام و در» و این ضبط اخیر فقطدر صحاح الفرس آمده است . رجوع به «کام و کر» شود.