کاسه گری

کاسه گری . [ س َ / س ِ گ َ ] (حامص مرکب ) عمل و شغل کاسه گر. ساختن کاسه و طبق . قداحه . (منتهی الارب ).
- فوت کاسه گری ؛ کنایه از وارد بودن به دقایق یک عمل . آگاهی از پیچ و خم یک کار و نکات باریکتر از موی آن داشتن .
|| سرودن و نواختن کاسه گر (نوایی از موسیقی ) :
یک دو دم بر سه قول کاسه گری
چارکاس مغانه بستانیم .

خاقانی .

حالت سرو چنانست که ذوقی دارد
نفس بلبل و آن دبدبه ٔ کاسه گری .

نجیب جرفادقانی (از جهانگیری ).

|| (اِ مرکب ) کارخانه ٔ کاسه وبشقاب و آوندهای چینی سازی . (ناظم الاطباء).