کافرکیش . [ ف ِ
/ف َ ] (ص مرکب ) بی دین و آنکه ملت او خلاف شرع باشد. (آنندراج ). کسی که بی دین باشد. (ناظم الاطباء). کسی که به مذهب کفار باشد. (شعوری ج
2 ص
242)
: آمد به نماز آن صنم کافرکیش
ببرید نماز مؤمنان درویش .
سعدی .
در تو آن مردی نمی بینم که کافر بشکنی
بشکن ار مردی هوای نفس کافرکیش را.
سعدی .
چو بید بر سر ایمان خویش میلرزم
که دل بدست کمان ابروئیست کافرکیش .
حافظ.
بر جبین نقش کن از خون دل من خالی
تا بدانند که قربان تو کافرکیشم .
حافظ.