کافور خشک

کافورخشک . [ رِ خ ُ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کافور خشک شده و پرورده شده . مقابل دهن الکافور :
می و عود و عنبر ز کافور خشک
هم از دیبه و فرش و دینار و مشک .

فردوسی .

می و عنبر و عود و کافور خشک
هم از فرش دیبا و دینار و مشک .

اسدی .

|| کنایه از کاغذ :
رفت به یک تاختن از حبشه تا به چین
داد به کافور خشک طبله ٔزر مشک تر.

(از مجموعه ٔ مترادفات ).

|| کنایه از روز :
آهوی آتشین را چون بره در برافتد
کافور خشک گردد با مشک تر برابر.