کشنده . [ ک َ
/ک ِ ش َ دَ
/ دِ ] (نف ) جار. حمال . حمل کننده . باربرنده . منتقل کننده چیزی را از جایی به جایی
: کشنده درفش فریدون بجنگ
کشنده سرافراز جنگی پلنگ .
فردوسی .
بفرمود تا بار آن اشتران
به پشت اندر آرند پیش سران
کسی برگرفت از کشنده شمار
بیک روز مزدور بد ده هزار.
فردوسی .
|| سرکش .که عنان از دست سوار بکشد
: مرا در زیر ران اندر کمیتی
کشنده نی و سرکش نی و توسن .
منوچهری .
|| دستگیرنده . برکشنده
: تو پیروز کردی مر آن بنده را
کشنده تویی مرد افکنده را.
فردوسی .
|| جالب . جاذب . جذاب . جلب کننده . (یادداشت مؤلف ). || همراه برنده
: ببردند شیران جنگی کشان
کشنده شداز بیم چون بیهشان .
فردوسی .
|| مکنده . آنچه با مکیدن مایعی را از جایی خارج کنند. (یادداشت مؤلف )
: این سخن شیر است در پستان جان
بی کشنده خوش نمی گردد روان .
مولوی .
|| کلتبان . قلطبان . قرطبان . قواد. جاکش .(دهار).