کناره گرد. [ ک َ
/ ک ِ رَ
/ رِ گ َ ] (نف مرکب ) آنکه در اطراف کار می ماند و داخل در آن نمی شود. (ناظم الاطباء). آنکه به اطراف گردد و در میان نیاید. (آنندراج )
: کناره گرد خطرهای بیکران دارد
میانه رو، ز دو جانب نگاهبان دارد.
صائب (از آنندراج ).
-
امثال :
میانه خور و کناره گرد . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).