کوس کوفتن . [ ت َ ] (مص مرکب ) کوس کوبیدن . کوس فروکوفتن . کوس زدن . طبل نواختن
: بی آرزوی ملک به زیر گلیم فقر
کوبیم کوس بر در ایوان صبحگاه .
خاقانی .
و آنجاکه کوفت دولت او کوس لااله
آواز قد صدقت برآمد ز لامکان .
خاقانی .
من کوب بخت بینم منکوب از آن شوم
من کوس فضل کوبم منکوس از آن بوم .
خاقانی .
-
کوس سفر کوفتن ؛ کنایه از آماده شدن برای کوچیدن
: بال فروکوفت مرغ ، مرغ طرب گشت دل
بانگ برآورد کوس ، کوس سفر کوفت خواب .
خاقانی .