کوش . [ ک َ
/ کُو ] (اِ) کفش و پاافزار. (ناظم الاطباء). صورتی از کفش . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)
: خاک کف پای رودکی نسزی تو
هم نشوی کوش او چه خایی برغست .
کسائی .
پل به کوش
۞ اندر بکفت و آبله شد کابلیج
از بسی غمها ببسته عمر گل پا را بپا
۞ .
عسجدی (از لغت فرس اسدی چ اقبال ص 64).
پایم بکوفت تنگی کوش ای شهاب دین .
سوزنی .
در طلب رضای تو کوش و فام پاره شد...
سیدهاشمی (از آنندراج ).