کیارا

کیارا. [ ک َ ] (اِ) اندوه و ملالت . (فرهنگ رشیدی ) (برهان ) (ناظم الاطباء). اندوه و ملال . (آنندراج ). || تیرگی روی باشد به سبب گلو فشردن و خفه ۞ کردن ، یا چیزی بسیار خوردن ، و آن را به عربی کلفت ۞ گویند. (برهان ) (آنندراج ). || تاسه . (صحاح الفرس ). به معنی تاسه هم آمده است ، و آن میل و خواهش به هم رسانیدن به خوردنی باشد و این حال بیشتر زنان آبستن را به هم رسد. (برهان ) (آنندراج ).تاسه و میل و خواهش به خوردن چیزهای بی قاعده چنانکه در زنان آبستن پدید آید. (ناظم الاطباء). بنابه قاعده ٔ تبدیل «و» به «گ » به نظر می رسد اصل کلمه «گیار» بوده و «ا» آخر کلمه الف اطلاق است در آخر شعر، فرهنگ نویسان آن را جزو کلمه گرفته اند و در همین کتاب این اشتباه نظیر دارد. (تعلیقات برهان چ معین ج 5 ص 239).