کینه گرفتن

کینه گرفتن . [ ن َ / ن ِ گ ِ رِ ت َ ] (مص مرکب ) دشمنی به دل گرفتن . دشمنی دردل نهان داشتن . عداوت در دل پیدا کردن :
چنین گفت هرگز که دید این شگفت
دژم گشت وز پور کینه گرفت .

(شاهنامه چ دبیرسیاقی ص 1359).

مرا به گاه و به تخت تو هیچ حاجت نیست
به دل چه کینه گرفتی ز من به بی گنهی ؟

ناصرخسرو.

|| انتقام گرفتن .انتقام جویی کردن :
علو همت من کینه از دشمن نمی گیرد
به رنگ شعله خون خار بر گردن نمی گیرد.

میرزا عبدالغنی قبول (از آنندراج ).

و رجوع به کین گرفتن شود.