کیوان قزوینی

کیوان قزوینی . [ ک َی ْ / ک ِی ْ ن ِ ق َزْ ] (اِخ ) عباسعلی . از فضلای قرن سیزدهم و چهاردهم هجری . وی در 24 ذی الحجه ٔ 1277 هَ . ق . در شهر قزوین در خانواده ای روحانی متولد گردید و پس از فراگرفتن مقدمات سطح و اندکی درس خارج به تهران آمد و به تحصیل حکمت پرداخت و سپس موعظه و خطابت را اختیار کرد و در سال 1306هَ . ق . از تهران به نجف رفت و به تحصیل اصول و فقه و اخبار اشتغال ورزید و در سال 1312 هَ . ق . به خراسان بازگشت و به ارشاد پرداخت و در سال 1344 هَ . ق .پس از مدتی سیر و سیاحت در تهران مقیم شد و عزلت اختیار کرد و به نشر عقاید و تألیف کتب پرداخت . آثار چاپ شده ٔ او بدین شرح است : 1 - رازگشا. 2 - بهین سخن .3 - جلد دوم کیوان نامه . 4 - استوار. در این چهار جلد اهم اسرار تصوف را تشریح کرده است . دیگر آثار کیوان : 1 - تفسیر کیوان در 5 جلد. 2 - اختلافیه . 3 - ثمرةالحیات . 4 - فریاد بشر. 5 - عرفان نامه . 6 - میوه ٔ زندگانی و شرح رباعیات خیام . کیوان در 22 مهرماه 1317 هَ . ش . درگذشت و در سلیمان داراب رشت مدفون گردید.