گران گوش . [ گ ِ ] (ص مرکب ) مردمی را گویند که گوش ایشان سنگین باشد، یعنی دیر بشنود و کر را نیز گویند چه گران گوشی به معنی کری آمده است . (برهان ). کر. اطروش . موقور. (مهذب الاسماء)
: گران گوشی به قزوینی گفت : شنیدم زن کرده ای . گفت : سبحان اﷲ تو که چیزی نشنوی این خبر از کجا شنیدی . (از منتخب لطائف عبید زاکانی چ برلن ص
163).
اگر راحت بخواهی در همه حال
بشو هر جا گران گوش و زبان لال .
میر نظمی (از شعوری ص 310).