گردن دادن

گردن دادن .[ گ َ دَ دَ ] (مص مرکب ) اطاعت کردن . مطیع شدن . تسلیم شدن . منقاد شدن . اذعان . (منتهی الارب ) :
ز مادر همه مرگ را زاده ایم
بناچار گردن بدو داده ایم .

فردوسی .

ایا آز را داده گردن به مهر
دوان پیش او هر زمان تازه چهر.

اسدی .

همه داده گردن به علم و شجاعت
وضیع و شریف و صغار و کبارش .

ناصرخسرو.

همچو بیژن بسیه چاه درون مانی
ای پسرگر تو به دنیا بدهی گردن .

ناصرخسرو.

گشته گردون به حلم ۞ تو گردان
داده گردن به امر تو اختر.

مسعودسعد.

با سلطان قوی کس برنیاید و کسی با او تاب ندارد الا به گردن دادن او را.(اسرارالتوحید ص 203).