گرسنه چشم . [ گ ُ رِ
/ رُ ن َ
/ ن ِ
/ گ ُ س َ
/ س ِن َ
/ ن ِ چ َ
/ چ ِ ] (ص مرکب ) کنایه از بخیل و ممسک باشد. (برهان ) (غیاث ) (انجمن آرا). حریص
: مرغیم گنگ و مور گرسنه چشم
کس چومن مرغ در حصار نکرد.
خاقانی .
ز من مرنج چو بسیار بنگرم سویت
گرسنه چشمم و سیری ندارم از رویت .
سعدی .
این گرسنه چشم بی ترحم
خود سیر نمیشود ز مردم .
سعدی .
ز گرم خوردن حلوای بوسه معذورم
گرسنه چشم نیارد از این نواله گذشت .
سنجر کاشی (از آنندراج ).
|| مردم فقیر و گدا. (برهان ) (غیاث ) (انجمن آرا). || کنایه از مردمی هم هست که از قحط و غلا برآمده باشند. (برهان )
: این گرسنه چشمان که نگشتند ز تو سیر
خون باد هر آن لقمه که از خوان توگیرند.
باقر کاشی (ازآنندراج ).