گل چیدن . [ گ ُ دَ ] (مص مرکب ) گل را از بوته برگرفتن . (ناظم الاطباء). چیدن گل . کندن گل
: به گل چیدن آمد عروسی به باغ
فروزنده رویی چو روشن چراغ .
نظامی .
عجب آن است که با زحمت گل چیدن و خار
بوی صبحی بشنیدم که چو گل بشکفتم .
سعدی .
گل نخواهد چید بیشک باغبان
ور نچیند خود فروریزدز باد.
سعدی .
|| تماشا کردن . (غیاث ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).