گله . [ گ ُ ل َ
/ ل ِ ] (اِ) کردی گول
۞ (زلف زنان ، دسته موی )، زازا گیله
۞ . (حاشیه ٔ برهان تصحیح دکتر معین ). زلف معشوق . (برهان )
۞ . زلف و موی مجعد. (آنندراج )
: گله گیلی کشان به دامانش
سرو را لوح در دبستانش .
نظامی (هفت پیکر ص 337).
زهر سو دیلمی کردن به عیوق
فروهشته گله چون زلف منجوق .
نظامی .
شام دیلم گله که چاکر توست
مشکبو از کیایی در توست .
نظامی (هفت پیکر ص 29).
|| موی جمعشده . (برهان ). به این معنی با لام مشدد است .