گله بان

گله بان . [ گ َ ل َ / ل ِ / گ َل ْ ل َ / ل ِ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) نگهبان گله و شبان . (آنندراج ). چوپان :
دوان آمدش گله بانی به پیش
به دل گفت دارای فرخنده کیش .

سعدی (بوستان ).

چوبی بزرگ به رسم گله بانان به دست گرفته . (انیس الطالبین نسخه ٔ خطی مؤلف ص 34).