گوی گریبان . [ ی ِ گ َ ] (ترکیب اضافی ) تکمه ٔ گریبان است که در حلقه اندازند تا بسته شود. (برهان قاطع) (بهار عجم ) (آنندراج ) (غیاث اللغات ). دکمه ٔ یقه
: گوی گریبان تو چون بنماید فروغ
زرین پردر شود دامن روح الامین .
خاقانی .
از نشاط آستین بوس امیرالمؤمنین
سعد اکبر بین مرا گوی گریبان آمده .
خاقانی .
زری که گوی گریبان جبرئیل سزد
رکاب پای شیاطین مکن که نیست سزا.
خاقانی .
دشمنی کز تو گریزان میدود بر سر چو گوی
آید از گوی گریبانش ندا اَیْن َ المَفَر.
کمال اسماعیل .
با اهل هنر گوی گریبان بگشای
وز نااهلان تمام دامن درکش .
حافظ.
موج خیابان سرو قطره ٔ خون تذور
آه پریشان من گوی گریبان او.
حکیم زلالی (از آنندراج ).