لطف الدین
نویسه گردانی:
LṬF ʼLDYN
لطف الدین . [ ل ُ فُدْ دی ] (اِخ ) (خواجه ...) خواجه عزیز. واعظی با علم و تمیز بود و سالها در مقصوره ٔ جامع هرات به نصیحت بعض خلایق مشغولی مینمود. وفاتش در سنه ٔ 823 هَ . ق . به وقوع پیوست و در خیابان هرات در جوار مزار علامه ٔ رازی مدفون گشت . (حبیب السیر جزو سوم از ج 3 ص 209).
واژه های همانند
۱ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۴ ثانیه
لطف الدین . [ ل ُ فُدْ دی ] (اِخ ) میرزا لطف الدین شکراﷲ تبریزی (1095-1164). تخلص وی مخمور. از شعرای قرن دوازدهم هجری است و این دو بیت او ...