لعاب گوزن . [ ل ُ ب ِ گ َ وَ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) آب دهان گوزن
: موی تو چون لعاب گوزنان شده سپید
دیوانت همچو خشم غزالان شده سیاه .
خاقانی .
|| لعاب گاو. کنایه از روشنی و سفیدی صبح باشد. (برهان )
: بر کوه چون لعاب گوزن اوفتد به صبح
هویی گوزن وار به صحرا برآورم .
خاقانی .
|| کنایه از برف و شبنم . || کنایه از روشنی آفتاب و برق . (برهان ). || لعاب شمس
: گو ز تف تیغ تو زهره ٔ شیران نگر
آنکه لعاب گوزن در طیران دیده نیست .
خاقانی .
|| نوعی از تریاک
۞ (؟) سفیدفام که بر کوه و کاه و مانند آن نشیند. (برهان ).