لگام خائیدن . [ ل ُ
/ ل ِ دَ ] (مص مرکب ) اَلک . (تاج المصادر). جویدن لغام . || کنایه از سرکشی و نافرمانی کردن باشد. (برهان ). مقابل لگام لیسیدن . (آنندراج )
: هر کجا با تیغ چونان شد چنین کلکی معین
چرخ در فرمانبری حاشا اگر خاید لگام .
انوری
لاجرم در زیر ران رای تو
ابلقش اکنون همی خاید لگام .
انوری .
فراختر مطلب عرصه ٔ سخن در خشم
ستاده توسن طبعم لگام میخاید.
میرزا محمدتقی صاحب دیوان (در تهدید از هجو).
و رجوع به مجموعه ٔ مترادفات ص
212 شود.