مائن
نویسه گردانی:
MAʼN
مائن . [ ءِ ] (ع ص ) دروغگوی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (غیاث ). کاذب . دروغزن . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || مؤنت کشنده و بار کشنده . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || سورتهای قرآن که هریک کمابیش صد آیت است چون یونس و هود و یوسف و بنی اسرائیل و کهف و مانند آن . و این مأخوذ است از قول رسول : اعطیت مکان الزبور المائن . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
واژه های همانند
۷۲ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۶ ثانیه
معین آباد. [ م ُ ] (اِخ ) دهی از دهستان تبادکان بخش وارداک است که در شهرستان مشهد واقع است و 551 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ...
معین الدین . [ م ُ نُدْ دی ] (اِخ ) لقب شیخ احمد جام مشهور به ژنده پیل است . و رجوع به احمدبن جریر ملقب به شیخ الاسلام شود.
معین الدین . [ م ُ نُدْ دی ] (اِخ ) لقب محمدبن عبدالغنی مشهور به ابن نقطه است . رجوع به ابن نقطه شود.
معین الدین . [ م ُ نُدْ دی ] (اِخ ) رجوع به احمدبن ابی الخیر زرکوب و شدالأزار ص 4 و 317 شود.
معین الدین . [ م ُ نُدْ دی ] (اِخ ) رجوع به احمدبن عبدالرزاق طنطرانی شود.
معین الدین . [ م ُ نُدْ دی ] (اِخ ) رجوع به جنید شیرازی شود.
معین الدین . [ م ُ نُدْ دی ] (اِخ ) رجوع به هبةاﷲبن حسین بن محمد سلمانی شود.
معین الدین . [ م ُ نُدْ دی ] (اِخ ) ابن الوزیر فخرالدین از وزرای سلسله ٔ سلجوقی است و در اوایل وزارت او دولت آل سلجوق منقرض شد و سلطان تکش ...
معین الدین . [ م ُ نُدْ دی ] (اِخ ) سراجی بلخی . رجوع به سراجی بلخی شود.
معین الدین . [ م ُ نُدْ دی ] (اِخ ) (میرزا...) علی ، اصل او ازخراسان است اما در درجزین سکنی داشت . مدتی وزیر صفی قلیخان حاکم بغداد بود و سپس ...