مسجد ضرار

مسجد ضرار. [ م َ ج ِ دِ ض ِ ] (اِخ ) مسجدی است که در قرآن کریم آمده است : والذین اتخذوا مسجداً ضراراً و کفراً و تفریقاً بین المؤمنین و ارصاداً لمن حارب اﷲ و رسوله من قبل و لیحلفن ان اردنا الا الحسنی و اﷲ یشهد اًنهم لکاذبون . (قرآن 107/9)؛ آنانکه مسجد را برای ضرر رساندن و کفر و جدایی افکندن بین مؤمنان و انتظار کسی را که بر خدا و رسولش از پیش جنگیده است بر پای کردند، و سوگند خواهند خورد که ما جز نیکی و خوبی نخواستیم ، خداوند گواهی میدهد که آنان دروغگویند. این آیت در شأن منافقان نازل شد که هنگام بازگشت پیغمبر از تبوک مسجدی به مباهات مسجد قبا بنا کردند و این مسجد را بنام ابوعامر که او را ابوعامر الراهب می خواندند ساختند، و او سالاری بود از آن منافقان ... روز حنین این ابوعامر با هوازن بود به جنگ رسول خدا، چون دید که هوازن بهزیمت شدند بگریخت و به روم رفت وبه منافقان پیغام فرستاد که در مدینه مسجدی از بهر من بنا کنید تا من از قیصر روم لشکر و سلاح و آلات جنگی بخواهم و به مدینه آیم و محمد و اصحاب وی را از مدینه بیرون کنم . منافقان آن مسجد را از بهر وی بنا نهادند و پرداختند... چون رسول خدا از تبوک بازآمد آن قوم استقبال او کردند و از او خواستند که در آن مسجد آید و نماز کند... جبرئیل آمد، گفت او را «لاتقم فیه أبداً» پس مصطفی (ص ) مالک بن الدخشم را فرمود... انطلقوا الی هذا المسجد الظالم اهلها فاهدموه و احرقوه ، و چنین کردند. (از کشف الاسرار میبدی ج 4 ص 210).