مسعودی مروزی . [ م َ ی ِ م َ وَ ] (اِخ ) یکی از شاعران اواخر قرن سوم و اوایل قرن چهارم هجری که اطلاعات ناقصی از احوال او در دست است . او نخستین کسی است که شروع به نظم روایات تاریخی و حماسی ایران کرد وشاهنامه ٔ منظومی پدید آورد، ولی از این شاهنامه ٔ اواطلاعی فراوان در دست نیست ، و ثعالبی نام آن را در غرر اخبار ملوک الفرس (ص
10) آورده است : و زعم المسعودی فی مزدوجته بالفارسیة أن طهمورث بَنی قهندز مرو... و ذکر المسعودی المروزی فی مزدوجته الفارسیة انه قتله [ أی قتل البهمن الزال ] و لم یبق علی أحد من ذریته و این مسعودی پیش از سال
355 هَ .ق . بوده است ،ولی حدود آن معلوم نیست و اینکه می گوئیم پیش از
355برای این است که نام او در مقدسی نیز آمده است چنین : و قد قال المسعودی فی قصیدته المحبرة بالفارسیة:
نخستین گیومرث آمد به شاهی
گرفتش به گیتی درون پیشگاهی (کذا)
۞ چو سی سالی به گیتی پادشا بود
که فرمانش به هر جائی روا بود.
(و آخرین بیت کتاب این است ):
سپری شد زمان خسروانا
چو کام خویش راندند در جهانا.
(البدء و التاریخ مقدسی ).