مشتاق اصفهانی

مشتاق اصفهانی . [ م ُ ق ِ اِ ف َ ] (اِخ ) میر سیدعلی مشتاق . در حدود سال 1101 هَ .ق . / 1689 م . در اصفهان زاده شده و به سال 1171 هَ .ق . در همانجا درگذشت . وی از بنیانگذاران دوره ٔ بازگشت بود و در سخن از سبک عراقی پیروی می نمود. سپس به سبک شاعران متقدم روی آورد. اشعارش دارای مضامین تازه و دلنشینی همراه با صنایع لفظی و معنوی است . وی با آذر، هاتف و صهبا معاصر بوده است و آنان به استادیش اعتراف داشته اند. رجوع به مقدمه ٔ دیوان غزلیات و قصاید و رباعیات مشتاق چ حسین مکی چ سال 1320 و گنج سخن تألیف صفا شود. این ابیات از اوست :
مخوان ز دیرم به کعبه زاهد، که برده از کف دل من آنجا
به ناله ٔ مطرب ، به عشوه ٔ ساقی ، به خنده ٔ شاعر، به گریه ٔ مینا.
منم که داغ عزیزان هر دیارم سوخت
فلک ز آتش دوری هزار بارم سوخت .