معنی پذیر. [ م َ پ َ ] (نف مرکب ) پذیرنده ٔ معنی . معنی دار. بامعنی . || دریابنده ٔ حقیقت . که حقیقت را ادراک کند و بپذیرد
: به جان است در من به فضل خدای
هم آن فهم و آن طبع معنی پذیر.
ناصرخسرو.
در دو هنرنامه ٔ این نه دبیر
نیست یکی صورت معنی پذیر.
نظامی .