معنی دار. [ م َ ] (نف مرکب ) بامعنی . دارنده ٔ معنی . دارای مفهوم
: چون سخن معنی دار مردم گوید... (جامعالحکمتین ص
120). || خردمندانه . عاقلانه . خردپسند. معقول
: و آنکه او خود کرده باشد باز چون ویران کند
خوب کرده زشت کردن کار معنی دار نیست .
ناصرخسرو.
|| به کنایه ، حاکی از غرض و نیتی همچون استهزاء و توهین و سرزنش و جز آن : نگاه معنی دار. لبخند معنی دار.