ملکت آرای . [ م ُک َ ] (نف مرکب ) ملک آرای . که مملکت را آراید. که کشور را به خرمی و شکوفایی و رونق می رساند
: مسندآرای به فر و به شکوه
ملکت آرای به رای و تدبیر.
سوزنی .
ملکت آرای مشرق و مغرب
بر ره و رسم خوب و رای صواب .
سوزنی .
صاحب عالم عادل ، ملک اهل قلم
ملکت آرای و وزیر ملک ترک و عجم .
سوزنی .
و رجوع به ملک آرای شود.