ملول
نویسه گردانی:
MLWL
ملول . [ م َ ] (اِخ ) شیخ شرف الدین ، معروف به شاه ملول . از شاعران نیمه ٔ دوم قرن دوازدهم و از مردم لکهنوی هندوستان بود. دیوانی مرتب و منظومه ای با عنوان «هفت میخانه » دارد. از اوست :
سر سیر هندزلف بت سحرساز داری
به خدا سپردم ای مه سفر دراز داری .
رجوع به تذکره ٔ صبح گلشن ص 448 و قاموس الاعلام ترکی و فرهنگ سخنوران شود.
واژه های همانند
۳ مورد، زمان جستجو: ۰.۰۵ ثانیه
ملول . [ م َ ] (ع ص ) به ستوه آمده ، مذکر و مؤنث در وی یکسان است . (منتهی الارب )(آنندراج ) (از اقرب الموارد). به ستوه آمده . افگار و مانده...
تخلص شاعری معاصر به نام محمد ایوبی میباشد که علاوه بر غزلها,در اکثر اشعارش,حتی ترکیب بند,قطعه و رباعیاتش هم از این تخلص استفاده نموده است.
به فتح م. آب ولرم به گویش کازرونی(ع.ش)