منی

منی . [ م َن ْی ْ ] (ع مص ) تقدیر کردن . (تاج المصادر بیهقی ) (المصادر زوزنی ) (ترجمان جرجانی ): مناه اﷲ منیاً؛ تقدیر کرد او را. (منتهی الارب )(از اقرب الموارد). یقال : منی اﷲ لک الخیر و ماتدری ما یمنی لک المانی . (اقرب الموارد): منی اﷲ الشی ٔ؛ تقدیر کرد آن چیز را خدای . (ناظم الاطباء). || توفیق داده شدن (مجهولاً). (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || آزمودن .(تاج المصادر بیهقی ) (المصادر زوزنی ) (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). || منی بکذا (مجهولاً)، آزموده شدن به چیزی . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). رجوع به مدخل بعد شود. || منی انداختن . (منتهی الارب ). بیرون آمدن منی . (تاج المصادر بیهقی ) (المصادر زوزنی چ تقی بینش ص 198). منی بیرون آوردن . (ترجمان علامه ٔ جرجانی ص 96): منی الرجل ، منی انداخت آن مرد. (ناظم الاطباء) (از ذیل اقرب الموارد).