مهدی
نویسه گردانی:
MHDY
مهدی . [ م َ ] (اِخ ) ابومحمد عبیداﷲ، ملقب به المهدی . مؤسس دولت فاطمیان مصر است . در نسب وی میان ارباب سیر اختلاف است ، ولی اغلب نسب او را به علی (ع ) می رسانند. وی به سال 296 هَ . ق . در سی وهفت سالگی در شهر سجلماسه در شمال افریقا قیام کرد و تمام آن نواحی را از تصرف خلفای عباسی بیرون آورد و سال بعد بر منابر قیروان و رقاده به نام وی خطبه خوانده شد و مردم به خلافت وی دعوت شدند. در فاصله ٔ سالهای 303 تا 308در نزدیکی قیروان شهری بنا نهاد که به نام وی مهدیه خوانده شد. مهدی عبیداﷲ در 15 ربیعالاول سال 322 در مهدیه درگذشت و پسرش قائم به جای وی نشست . (از ریحانةالادب ج 6 ص 38). و رجوع به کامل التواریخ ابن الاثیر و اعلام زرکلی ج 2 ص 619 و فاطمیان در همین لغت نامه شود.
واژه های همانند
۱۰۰ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۶ ثانیه
مهدی خان . [ م َ ] (اِخ ) دهی است از بخش قروه ٔ شهرستان سنندج . دارای 120 تن سکنه با صنایع دستی . محصول آن غلات و لبنیات است . (از فرهنگ جغ...
مهدی رجه . [ م َ رَ ج َ ] (اِخ ) دهی است از بخش بهشهر شهرستان ساری . دارای 790 تن سکنه . محصول آن برنج ، غلات ، مختصری ابریشم ، پنبه ، صیفی ...
مهدی حلی . [ م َ ی ِ ح ِل ْ لی ] (اِخ ) ابن داود ابی سلیمان حلی . شاعر و ادیب بود (1222-1287 هَ . ق .). در حله ٔ عراق زاده شد و هم در آنجا درگ...
مهدی خانی . [ م َ / م ِ ] (ص نسبی ) منسوب به مهدی خان نامی . نوعی برنج که در رودبار قزوین کاشته می شد. اکوله . || قسمی انگور سفید زودرس . (...
حصن مهدی . [ ح ِ ن ِ م َ ] (اِخ ) صاحب مراصدالاطلاع گوید: شهریست از نواحی خوزستان و آبهای خوزستان از اهواز و دورق و جز آن بسوی این شهر جار...
شاه مهدی . [ م ِ ] (اِخ ) دهی از دهستان قیلاب بخش اندیمشک شهرستان دزفول . دارای 200 تن سکنه . آب آن از چشمه . محصول آن غلات است . (از فر...
علی مهدی . [ ع َ ی ِ م َ ] (اِخ ) ابن محمدبن علی بن منصور المهدی لدین اﷲ. فقیه و مجتهدو از ائمه ٔ زیدیان در یمن بود. وی در سال 705 هَ . ق . ...
مهدی آباد. [ م ِ ] (اِخ ) دهی است از بخش کرج شهرستان تهران . دارای 108 تن سکنه . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1).
مهدی آباد. [م ِ ] (اِخ ) دهی است از بخش ورامین شهرستان تهران . دارای 195 تن سکنه . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1).
مهدی آباد. [ م ِ ] (اِخ ) دهی است از بخش ضیأآباد شهرستان قزوین . دارای 356 تن سکنه . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1).