میان
نویسه گردانی:
MYAN
میان . (هندی ، اِ) به لغت هندی لفظ تعظیم است چنانکه در ترکی آقا و در پارسی خواجه گویند و در عربی شیخ و در توران «ایشان » و در کشمیر «جو» مثل احمدجو و علی جو یعنی احمدآقا و علی آقا و لغت اهالی کشمیر لغتی است خاص غیر لغتهای هندی . (از انجمن آرا) (از آنندراج ). به لغت هندی به معنی بزرگ باشد که در مقابل کوچک است . (برهان ).
واژه های همانند
۱۹۳ مورد، زمان جستجو: ۰.۲۰ ثانیه
میان خوره . [ خوَ / خ ُ رَ / رِ ] (اِ مرکب ) آبی که به درخت یا کشت برای ضرورتی میان دو نوبت دهند. (یادداشت مؤلف ).
میان چاغه . [ غ َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان بنواز ناظر بخش شوش شهرستان دزفول ، واقع در21هزارگزی شمال خاوری شوش با 300 تن سکنه . آب آن از...
میان درق . [ دَ رَ ] (اِخ ) دهی است از دهستان گرمادوز بخش کلیبر شهرستان اهر، واقع در 235هزارگزی شمال کلیبر با 273 تن سکنه . آب آن از چشمه ...
میان روزی . (ص نسبی ) نیمروزی . وسط روزی . (از یادداشت لغت نامه ).- خواب میان روزی ؛ خوابی که در وسط روز باشد. خوابیدن در بین روز.
میان رباط. [ رَ ] (اِخ )نام محلی کنار راه تهران و شاهی میان سرچمن و گردنه ٔ عباس آباد در 154هزارگزی تهران . (یادداشت مؤلف ).
میان فراخ . [ ف َ ] (ص مرکب ) که کمرگاه فربه دارد: مجفر؛ اسب میان فراخ . (منتهی الارب ).
میان قالی . (اِ مرکب ) قالی که در وسط اتاق افکنند و بر دو سوی آن ، دو کناره ، و بر سر آن ، سرانداز افکنند. قالی عریض که میان دو کناره زیر سرا...
میان سرای . [ س َ ] (اِ مرکب ) میان سرا.
میان سرون . [ س ُ ] (اِ مرکب ) ردف . کفل . عجز. (بحر الجواهر).
میان سرین . [ س ُ ] (اِ مرکب ) کفل . (یادداشت لغت نامه ). رجوع به میان سرون شود.