مینا. (اِ)
۞ گیاهی است زینتی از تیره ٔ مرکبان
۞ که یکساله است و بوته اش ممکن است به ارتفاع
1 تا
2 متر نیز برسد. در حدود
200گونه دارد که اکثر دارای گلهای سفیدرنگ یا آبی هستند این گیاه بوسیله ٔ تخم هایش کشت و تکثیر میشود. مینای باغی . مینای دمشقی . عین البقر. صغیر گوزو. (از فرهنگ فارسی معین ) (از لاروس ) (از فرهنگ گیاهی بهرامی ).
-
مینای آسمانی ۞ ؛ گونه ای مینا که آن را عَینون
۞ نیز گویند. (از فرهنگ گیاهی بهرامی ) (از لکلرک ). رجوع به عینون شود.
-
مینای چمنی ۞ ؛ گونه ای مینا که دارای گلهای سفیدرنگ و نسبتاً درشت است و جزء گیاهان زیبای زینتی است . زهرالربیع. زهراللؤلؤ. بابونج ابیض . مینا. گل مینا. (از واژه نامه ٔ گیاهی ) (از فرهنگ گیاهی بهرامی )
: سندس رومی در نارونان پوشاندند
خرمن مینا بر بیدبنان
۞ افشاندند.
منوچهری .
هر کجا پوئی ز مینا خرمنی است
هر کجا جوئی
۞ ز دیبا خرگهی .
منوچهری .
به محفلی که سخن گویم از عقیق لبش
مرا چو غنچه ٔ مینا گل از دهن ریزد
۞ .
مفید بلخی (از آنندراج ).