مینوی
نویسه گردانی:
MYNWY
مینوی . [ ن ُ ] (اِخ ) مجتبی .دانشمند ایرانی متولد سال 1282 هَ . ش . تحصیلات ابتدائی او در سامره و تهران و تحصیلات متوسطه ٔ وی در دارالفنون و دارالمعلمین مرکزی و تحصیلات و مطالعات دانشگاهی و عالی او در کینگز کالج (لندن ) و مدرسه ٔ مطالعات آسیائی دانشگاه لندن بود. شغل های اداری وی : تندنویسی در مجلس شورای ملی ، ریاست کتابخانه ٔ ملی ، عضویت دفتر فرهنگی سفارت ایران در لندن و پاریس ، ریاست تعلیمات عالیه ٔ وزارت فرهنگ ، رایزنی فرهنگی سفارت ایران در ترکیه ، استادی دانشگاه تهران و مسؤولیت علمی بنیاد شاهنامه ٔ فردوسی بود. وی روز ششم بهمن ماه 1355 هَ . ش . درگذشت . آثار علمی و تحقیقی ارزنده ای دارد.
واژه های همانند
۳ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۲ ثانیه
مینوی . [ ن َ ] (ص نسبی ) منسوب به مینو. بهشتی . جنتی . || روحانی . رجوع به مینو شود.- جهان (عالم ) مینوی ؛ جهان روحانی . عالم مینوی . مقا...
مینوی . (اِ) مینو. بهشت : وزان شارسان سوی مانوی راندکه او را جهاندار مینوی خواند.فردوسی (شاهنامه چ دبیرسیاقی 1120/43).رجوع به مینو شود.