نافه ٔ آهو. [ ف َ
/ ف ِ ی ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) ناف مشکین آهو. نافه
: خاک آن ره که سگ کوی تو بگذشت بر او
شیرمردان را از نافه ٔ آهو کم نیست .
خاقانی .
هنرت مشک نافه ٔ آهوست
چه عجب مشک درد سر زاید.
خاقانی .
نافه ٔ آهو شده ست ناف زمین از صبا
عقد دوپیکر شده ست پیکر باغ از هوا.
خاقانی .
نیفه ٔ روبه چو پلنگی به زیر
نافه ٔ آهو شده زنجیر شیر.
نظامی .
رجوع به نافه شود.
|| کنایه از موی خوشبوی باشد که زلف و کاکل معشوق است .(آنندراج ). رجوع به نافه شود.