ناوک سحری . [وَ ک ِ س َ ح َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از دعای بد و نفرین باشد که در آخرهای شب کنند. (برهان قاطع) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). آه سحری
: به صور نیمشبی درفکن رواق فلک
به ناوک سحری برشکن مصاف قضا.
خاقانی .
رخنه گردان به ناوک سحری
این معلق حصار محکم را.
خاقانی .