نشان داشتن

نشان داشتن . [ ن ِ ت َ ] (مص مرکب ) علامت داشتن . مشخص بودن . || خبر داشتن . آگاه بودن . (یادداشت مؤلف ) :
نه ز او زنده نه مرده دارم نشان
به چنگ نهنگان مردم کشان .

فردوسی .

چنین گفت خسرو که ای سرکشان
ز بهرام چوبین که دارد نشان .

فردوسی .

|| مطلع بودن :
یکی کودکی خرد چون بی هشان
ز کار گذشته چه دارد نشان .

فردوسی .

|| سراغ داشتن . (یادداشت مؤلف ) : و جنگی درپیوست که هرگز مانند آن کس نشان نداشت . (فارسنامه ٔ ابن بلخی ص 47).
- نشان داشتن از چیزی ؛ از آن بهره داشتن . از آن نصیبی داشتن :
بنشین و دل از هوای خوبان بنشان
کاین قوم ز مردمی ندارند نشان .

اثیر اخسیکتی .

رنگ رو از حال دل دارد نشان
رحمتم کن مهر من در دل نشان .

مولوی .

ای پیک پی خجسته که داری نشان دوست
با ما مگو بجز سخن دلستان دوست .

سعدی .

دو دیگرسواری ز گردنکشان
که از رزم دیرینه دارد نشان .

فردوسی .

- نشان داشتن از... ؛ از آن باخبر بودن . در آن ماهر بودن :
از ایشان گزین کرد گردنکشان
کسی کو ز نخجیر دارد نشان .

فردوسی .