نطاق

نطاق . [ ن َطْ طا ] (از ع ، ص )سخن ران . (ناظم الاطباء). زبان آور. (یادداشت مؤلف ). نطّاق ، بر وزن صرّاف که در مبالغه ٔ «ناطق » استعمال کنند، از کلمات ساختگی است ، مانند «ثبّات » و «صرّاف » و امثال آنها. (از نشریه ٔ دانشکده ٔ ادبیات تبریز).