نظام الدین . [ ن ِ مُدْ دی ] (اِخ ) (سید) محمود شیرازی ملقب به داعی الی اﷲ معروف به شاه داعی شیرازی ، از عرفا و شاعران قرن نهم و از مریدان شاه نعمت اﷲ ولی کرمانی است ، هدایت دیوان او را مشتمل بر پنجاه هزار بیت نوشته است ، او راست : نسایم گلشن در شرح گلشن راز شبستری ، مثنوی چهل صباح . مثنوی گنج روان ، مثنوی چهارچمن ، مثنوی چشمه ٔ زندگانی ، مثنوی مشاهد، مثنوی عشقنامه ، و چند رساله ٔ دیگر. وی به سال
870 هَ . ق . در شیراز وفات یافته است . او راست :
خدا را عاشقان کعبه بربندید محمل ها
که گر شوق درون باشد شود نزدیک منزلها.
#
بپای دل سفر کن گر سر اقلیم جان داری
نداری در قدم یک گام لیکن صد زبان داری
ترا مشرب بسی تنگ است و چشم دل بسی تیره
و گرنه سوی هر ذره جهانی در جهان داری .
#
کو دل هر قطره که بی شوق اوست
گردن یک ذره که بی طوق اوست
آه که هر ذره رقیب من است
در طلب مهر حبیب من است
چند طلب باشد و مطلوب نه
جور رقیب و رخ محبوب نه
مرد شود هرکه به مردی رسید
ای خنک آن دل که به دردی رسید.
(از مجمعالفصحاء چ مصفا ج
4 ص
34). و رجوع به فهرست کتابخانه ٔ مجلس ص
465 و فرهنگ سخنوران ذیل داعی شیرازی شود.