نظام الدین شامی . [ ن ِ مُدْ دی ن ِ ] (اِخ ) از شاعران و فضلای قرن هشتم و اوایل قرن نهم تبریز
۞ و قدیمی ترین مورخان عصر تیموری است . او را شنب غازانی نیز گویند
۞ . وی در بغداد می زیست و به سال
795 هَ. ق . چون امیرتیمور آن ولایت را تصرف کرد بخدمت او پیوست و به سال
804 به فرمان امیر تیمور به ضبط وقایعایام سلطنت او پرداخت و کتاب ظفرنامه را تصنیف کرد
۞ و چند سال بعد هنگامی که تیمور عزم سمرقند کرد، رخصت طلبید و به موطن خویش تبریز بازگشت و بقیت عمر را در آنجا بسر برد. بجز ظفرنامه مطابق تحقیق آقای حکمت
۞ نظام الدین دو کتاب دیگر هم تصنیف کرده است : نخستین ریاض الملوک فی ریاضات السلوک
۞ ، که بنام سلطان اویس مصدر است ، و انشائی پر تکلف و اغلاق دارد؛ دیگری تلخیصی است از کتاب بلوهر و بیوذاسف ، که به نام سلطان احمد بهادرخان موشح است . (ازسعدی تا جامی ص
492) (از رجال کتاب حبیب السیر ص
71) (سبک شناسی ج
3 ص
171 و
194). و نیز رجوع به حبیب السیر جزو
3 ج
3 ص
90 و دانشمندان و سخنوران آذربایجان شود.