نظام شیرازی . [ ن ِ م ِ ] (اِخ ) از سادات دستغیب شیراز واز شعرای قرن یازدهم است عمر کوتاهی داشت و در سنین جوانی به سال
1039 هَ . ق . در شیراز درگذشته و در حافظیه مدفون است . دیوانش در حدود سه هزار بیت است :
برمکن بر روی غیر آن غمزه ٔ خونریز را
می زند هرگز کسی بر سنگ تیغ تیز را
گر فلک با من هماغوشش نماید دور نیست
باغبان بر چوب بندد شاخک نوخیز را.
#
مشو آزرده گر دستی به راه تیرت آوردم
که در عهد تو دل در دست و جان در آستین دارم .
#
چرا مرهم نهی بر روی داغی
که در روزم گل و درشب چراغ است .
(از تذکره ٔ نصرآبادی ص
271) (آتشکده ٔ آذر ص
312). و نیز رجوع به شمع انجمن ص
457 و فارسنامه ٔ ناصری ج
2 ص
152 ونتایج الافکار ص
723 و سرو آزاد ص
38 و تذکره ٔ حسینی ص
354 و تذکره ٔ روز روشن ص
830 شود.