نظم کردن . [ن َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) سرودن . شعر گفتن
: نامه نویسد بدیع و نظم کند خوب
تیغ زند نیک و پهنه بازد و چوگان .
فرخی .
صفت خواجه همی نظم کنم من به مدیح
نکنم ز آنچه بگفتم به خدا استغفار.
ناصرخسرو.
ولی نظم کردم به نام فلان
مگر بازگویند صاحبدلان .
سعدی .
|| به رشته کشیدن
: درّ همی نظم کنم لاجرم
بی عدد و مرّ به اشعار خویش .
ناصرخسرو.